Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) występuje powszechnie w środowisku – wyróżnia się aż kilkaset jego rodzajów. Przenosi się w łatwy sposób podczas kontaktu bezpośredniego z chorym lub nosicielem, powodując rozmaite infekcje. Objawem jednej z najpopularniejszych są brodawki wirusowe.
Brodawki wirusowe, potocznie nazywane kurzajkami, to zmiany skórne o wypukłej, nierównej, grudkowatej strukturze. Najczęściej występują na dłoniach i stopach, jednak nie są to jedyne miejsca, w jakich mogą się pojawić. Zdarza się, że powstają również na twarzy i w okolicach intymnych. Ich odmiany, których wyróżniono aż kilkadziesiąt, klasyfikuje się ze względu na partię ciała, na której występują oraz wygląd. Są to między innymi brodawki zwykłe, płaskie oraz podpaznokciowe.
Wśród brodawek wirusowych wyróżnić można zarówno te pojawiające się pojedynczo, jak i występujące w grupie. Na początku pojawia się niewielkie zgrubienie o kilkumilimetrowej średnicy i zbliżonym do skóry kolorze, które z czasem zaczyna się powiększać i wystawać znacznie ponad powierzchnię skóry, zmieniając kolor na biały lub bladożółty. Jeśli w wyniku zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego pojawi się więcej niż jedna szorstka grudka, zazwyczaj kolejne wykwity pojawiają się tuż obok pierwotnie powstałej brodawki. Zdarza się, że te zmiany skórne o zrogowaciałej powierzchni zaczynają się ze sobą zlewać. Rozsiewaniu wirusa sprzyja uszkodzenie powierzchni brodawki.
Zdarza się, że kurzajki zasychają i złuszczają się, zanikając samoistnie lub w wyniku stosowania przeznaczonych do ich zwalczania preparatów, jednak są to stosunkowo nieliczne przypadki. Najpopularniejszą metodą stosowaną z zamiarem usuwania brodawek wirusowych jest elektrokoagulacja, potocznie nazywana wypalaniem lancetronem. Innym sposobem jest zamrażanie ciekłym azotem, czyli krioterapia. Leczenie laserowe oraz chirurgiczne to kolejne opcje, na które mogą zdecydować się osoby posiadające brodawki wirusowe. Tego typu zmiany skórne są bowiem postrzegane jako nieestetyczne i często powodują psychiczny i/lub fizyczny dyskomfort. O wyborze konkretnej metody każdorazowo decyduje lekarz, działając w porozumieniu z Pacjentem.