Brodawki wirusowe na twarzy

Różne zmia­ny skór­ne po­tocz­nie na­zy­wa­ne są pie­przy­ka­mi lub ku­rzaj­ka­mi. Nie jest to słusz­ne, po­nie­waż takie okre­śla­nie nie od­da­je ich spe­cy­fi­ki. Bro­daw­ki zwy­kłe na twa­rzy mają bo­wiem po­cho­dze­nie wi­ru­so­we, zaś inne nie­wiel­kie „na­ro­śla" to naj­czę­ściej zmia­ny barw­ni­ko­we. Bro­daw­ki zlo­ka­li­zo­wa­ne na twa­rzy nie po­wo­du­ją żad­ne­go dys­kom­for­tu fi­zycz­ne­go w po­sta­ci bólu, swę­dze­nia, pie­cze­nia czy stanu za­pal­ne­go. Ce­chu­je je na­to­miast nie­este­tycz­ny wy­gląd oraz czę­sto duża za­raź­li­wość, ze wzglę­du na którą nie na­le­ży ich zdra­py­wać.

Bro­daw­ki na twa­rzy – po­wsta­wa­nie, spe­cy­fi­ka i ro­dza­je

Jak zo­sta­ło wspo­mnia­ne, bro­daw­ki mają cha­rak­ter wi­ru­so­wy. Po­ja­wia­ją się na ciele czę­sto w wy­ni­ku za­ra­że­nia wi­ru­sem bro­daw­cza­ka ludz­kie­go – HPV. Roz­prze­strze­nia się on w bez­po­śred­nim kon­tak­cie ze skórą za­ra­żo­nej osoby lub po­śred­nio, np. w trak­cie picia z jed­ne­go kubka. Swoim wy­glą­dem bro­daw­ki na twa­rzy przy­po­mi­na­ją nie­wiel­kie grud­ki o chro­po­wa­tej struk­tu­rze. Ze wzglę­du na spe­cy­ficz­ny cha­rak­ter, wy­róż­nia się także dwa inne ro­dza­je bro­da­wek – pła­skie oraz ło­jo­to­ko­we.

Bro­daw­ki pła­skie

Ten typ bro­da­wek naj­czę­ściej po­ja­wia się u ma­łych dzie­ci i mło­dzie­ży, stąd czę­sto okre­śla­ne są jako bro­daw­ki mło­dzień­cze. Za­zwy­czaj przy­bie­ra­ją po­stać nie­wiel­kich, kil­ku­mi­li­me­tro­wych gru­dek, któ­rych za­bar­wie­nie jest nieco ciem­niej­sze od ota­cza­ją­cej je zdro­wej skóry. Ich nazwa zwią­za­na jest z pła­ską struk­tu­rą, nie­odzna­cza­ją­cą się wy­raź­nie od po­wierzch­ni skóry. Ich obec­no­ści, oprócz uzna­wa­ne­go za nie­este­tycz­ny wy­glą­du, nie to­wa­rzy­szą przy­kre do­le­gli­wo­ści. Wy­ka­zu­ją jed­nak ten­den­cję do ła­twe­go roz­prze­strze­nia­nia się na skó­rze.

Bro­daw­ki ło­jo­to­ko­we

Jak su­ge­ru­je nazwa, cechą cha­rak­te­ry­stycz­ną po­ja­wia­ją­cej się na twa­rzy bro­daw­ki ło­jo­to­ko­wej jest obec­ność spe­cy­ficz­ne­go za­głę­bie­nia, w któ­rym gro­ma­dzi się łój oraz zro­go­wa­cia­ły na­skó­rek. Ich wy­gląd bywa różny – bro­daw­ki ło­jo­to­ko­we przy­bie­ra­ją roz­ma­ite roz­mia­ry, kształ­ty i od­cie­nie brązu. Ze wzglę­du na fakt, że za­zwy­czaj po­ja­wia­ją się u osób doj­rza­łych oraz w po­de­szłym wieku, by­wa­ją na­zy­wa­ne zmia­na­mi star­czy­mi. W od­róż­nie­niu od bro­da­wek pła­skich, ich struk­tu­ra wy­raź­nie od­zna­cza się od ota­cza­ją­cej je skóry, a ich po­wsta­wa­nie w dużej mie­rze zwią­za­ne jest z eks­po­zy­cją na słoń­ce oraz wie­kiem.

Usu­wa­nie bro­da­wek z twa­rzy

Je­że­li bro­daw­ka nie znik­nie z twa­rzy sa­mo­ist­nie w prze­cią­gu kilku ty­go­dni, można roz­po­cząć pro­ces ich usu­wa­nia za po­mo­cą roz­licz­nych metod. W ap­te­kach do­stęp­ne są bez re­cep­ty spe­cja­li­stycz­ne pre­pa­ra­ty, które sto­so­wa­ne są przez Pa­cjen­tów z za­mia­rem po­zby­cia się nie­este­tycz­nej zmia­ny w do­mo­wym za­ci­szu. Inną me­to­dą, którą Pa­cjen­ci sto­su­ją we wła­snym za­kre­sie, jest usu­wa­nie bro­da­wek z twa­rzy przy uży­ciu m.in. kwasu sa­li­cy­lo­we­go. Czę­sto te me­to­dy nie przy­no­szą jed­nak re­zul­ta­tów zgod­nych z ocze­ki­wa­nia­mi i wów­czas Pa­cjen­ci zgła­sza­ją się po pomoc, z któ­rej mogą sko­rzy­stać u le­ka­rzy me­dy­cy­ny es­te­tycz­nej. Za tego typu roz­wią­za­niem prze­ma­wia za­zwy­czaj rów­nież dys­kom­fort psy­chicz­ny, który jest spo­wo­do­wa­ny po­strze­ga­nym jako nie­este­tycz­ny wy­glą­dem zmian. Naj­czę­ściej bro­daw­ki na twa­rzy usu­wa­ne są przy uży­ciu la­se­ra lub lan­ce­tro­nu. Spraw­dzo­ną al­ter­na­ty­wą jest także tzw. ły­żecz­ko­wa­nie. Ro­dzaj za­bie­gu każ­do­ra­zo­wo do­bie­ra­ny jest in­dy­wi­du­al­nie przy po­ro­zu­mie­niu Pa­cjen­ta z le­ka­rzem me­dy­cy­ny es­te­tycz­nej.