Blizny po świerzbie

Świerzb jest cho­ro­bą wy­wo­ły­wa­ną przez świerz­bo­wiec ludz­ki – ga­tu­nek pa­so­żyt­ni­cze­go roz­to­cza. Do za­ra­że­nia do­cho­dzi w bez­po­śred­nim kon­tak­cie z cho­rym. Pa­so­żyt­ni­cza dzia­łal­ność świerz­bow­ca ludz­kie­go po­wo­du­je sze­reg do­kucz­li­wych ob­ja­wów. Można za­li­czyć do nich mię­dzy in­ny­mi wy­kwi­ty, a więc za­czer­wie­nio­ną skórę z wy­syp­ką. To­wa­rzy­szy im do­kucz­li­wy, cięż­ki do znie­sie­nia świąd, za spra­wą któ­re­go Pa­cjen­ci stale roz­dra­pu­ją po­kry­te grud­ka­mi par­tie skóry. W wy­ni­ku upo­rczy­wych i dłu­go­trwa­łych dzia­łań tego typu, ma­ją­cych na celu od­czu­cie chwi­lo­wej ulgi, skóra zo­sta­je uszko­dzo­na na tyle trwa­le, że nie­kie­dy po­ja­wia­ją się bli­zny po świerz­bie. Oprócz nich nie­po­żą­da­nym na­stęp­stwem dra­pa­nia jest rów­nież prze­no­sze­nie pa­so­ży­tów w inne miej­sca. Te skła­da­ją bo­wiem jaja, co do­pro­wa­dza do roz­sia­nia ognisk cho­ro­bo­wych. Świąd przy świerz­bie jest na tyle silny, że nawet ma­ją­ca pełen obraz ne­ga­tyw­nych kon­se­kwen­cji dra­pa­nia do­ro­sła osoba za­zwy­czaj nie jest w sta­nie po­wstrzy­mać się przed wy­ko­ny­wa­niem tej czyn­no­ści.

Bli­zny po świerz­bie – przy­czy­ny

Świerzb to spe­cy­ficz­na, a za­ra­zem bar­dzo po­waż­na cho­ro­ba. Trak­to­wa­na jest jako groź­ne scho­rze­nie, bo­wiem w ciele Pa­cjen­ta, a wła­ści­wie w war­stwie ro­go­wej na­skór­ka by­tu­ją pa­so­ży­ty, któ­rych sa­mi­ce drążą tak zwane nory świerz­bow­co­we umoż­li­wia­ją­ce im swo­bod­ne po­ru­sza­nie się w tych prze­strze­niach. Ich wzmo­żo­na ak­tyw­ność, bę­dą­ca przy­czy­ną uciąż­li­we­go swę­dze­nia, na­stę­pu­je pod wpły­wem cie­pła, a więc świąd na­si­la się szcze­gól­nie po ką­pie­li lub pod­czas snu, gdy tem­pe­ra­tu­ra ciała wzra­sta. Czę­sto bywa na tyle do­kucz­li­wy, że chory nie jest w sta­nie po­wstrzy­mać się od dra­pa­nia. Gdy staje się ono je­dy­nym spo­so­bem na chwi­lo­wą ulgę w cier­pie­niu, jest na tyle upo­rczy­we, że może do­pro­wa­dza do prze­rwa­nia cią­gło­ści skóry. Trwa­łe uszko­dze­nie skóry ini­cju­je na­tu­ral­ne pro­ce­sy re­ge­ne­ra­cyj­ne or­ga­ni­zmu, w wy­ni­ku któ­rych tkan­ka łącz­na włók­ni­sta po­wo­li za­stę­pu­je rany. Bli­zny po świerz­bie po­wsta­ją zatem do­kład­nie na ta­kiej samej za­sa­dzie jak po ska­le­cze­niu czy cię­ciu chi­rur­gicz­nym. Ich spe­cy­fi­ka jest jed­nak inna ze wzglę­du na to, że mogą zaj­mo­wać znacz­ne par­tie ciała.

Bli­zny po świerz­bie – le­cze­nie

Zmie­nio­ne cho­ro­bo­wo par­tie skóry wy­ma­ga­ją wdro­że­nia le­cze­nia już od mo­men­tu po­ja­wie­nia się, na długo, zanim ufor­mu­ją się bli­zny po świerz­bie – zwłasz­cza jeśli w wy­ni­ku upo­rczy­we­go roz­dra­py­wa­nia swę­dzą­cych wy­kwi­tów roz­wi­nie się stan za­pal­ny. W tym celu na­le­ży sto­so­wać się do za­le­ceń le­ka­rza der­ma­to­lo­ga i apli­ko­wać prze­pi­sa­ne przez niego spe­cja­li­stycz­ne pre­pa­ra­ty. Wła­ści­wa pie­lę­gna­cja i utrzy­my­wa­nie wy­so­kiej hi­gie­ny oso­bi­stej (np. czę­ste ką­pie­le w chłod­nej wo­dzie) mogą bo­wiem nieco osła­bić świąd, a tym samym zmniej­szyć ry­zy­ko nie­este­tycz­ne­go za­bliź­nia­nia. Jeśli jed­nak prze­ro­sty tkan­ki łącz­nej włók­ni­stej już się po­ja­wią, Pa­cjen­ci bo­ry­ka­ją­cy się z nie­este­tycz­ny­mi zmia­na­mi skór­ny­mi, mogą sko­rzy­stać z za­bie­gów me­dy­cy­ny es­te­tycz­nej. Pro­ce­du­ry uwzględ­nia­ją­ce jedną lub łą­czą­ce kilka metod są do­bie­ra­ne in­dy­wi­du­al­nie przez spe­cja­li­stów i służą spły­ce­niu oraz wy­rów­na­niu ko­lo­ry­tu blizn po świerz­bie. Uzna­wa­ne są przez Pa­cjen­tów za sku­tecz­ne, a za­ra­zem bez­bo­le­sne i z tego po­wo­du chęt­nie wy­bie­ra­ne jako wspar­cie w sta­ra­niach o po­zby­cie się nie­chcia­nych zmian.