Blizny odbarwione

Bli­zny sta­no­wią wi­docz­ne na po­wierzch­ni skóry po­zo­sta­ło­ści po uszko­dze­niu jej struk­tu­ry. Ze wzglę­du na fakt, że or­ga­nizm dąży do jak naj­szyb­sze­go od­zy­ska­nia rów­no­wa­gi, w spo­sób na­tu­ral­ny za­ini­cjo­wa­ne zo­sta­ją pro­ce­sy re­ge­ne­ra­cyj­ne, w wy­ni­ku któ­rych utra­co­na przez skórę cią­głość jest stop­nio­wo od­zy­ski­wa­na. Dzie­je się tak za spra­wą za­ra­sta­ją­cej miej­sce prze­rwa­nia skóry tkan­ki łącz­nej włók­ni­stej. W za­leż­no­ści od ko­lo­ru, po­wierzch­ni i wy­glą­du wy­róż­nia się wiele ro­dza­jów blizn. Jed­nym z nich są bli­zny od­bar­wio­ne.

Bli­zny od­bar­wio­ne – spe­cy­fi­ka

Bli­zny od­bar­wio­ne za­li­cza się do blizn prze­ro­sto­wych, a więc ta­kich, któ­rych pro­ces for­mo­wa­nia się nie prze­biegł w pełni po­myśl­nie. Jed­nym z po­wo­dów po­wsta­wa­nia blizn prze­ro­sto­wych jest nie­pra­wi­dło­we go­je­nie się rany, bę­dą­ce kon­se­kwen­cją nie­peł­ne­go od­ka­że­nia lub nie­umie­jęt­nej pie­lę­gna­cji, np. wy­sta­wia­nia nie­doj­rza­łej bli­zny na eks­po­zy­cję sło­necz­ną. Wpływ na pro­ces for­mo­wa­nia się bli­zny mają rów­nież in­dy­wi­du­al­ne pre­dys­po­zy­cje. Jak wska­zu­je nazwa, bli­zny od­bar­wio­ne róż­nią się od in­nych ro­dza­jów blizn ko­lo­rem – za­zwy­czaj są znacz­nie ja­śniej­sze, a ich nie­mal biała barwa wy­ni­ka z ni­skiej za­war­to­ści me­la­ni­ny. Ze wzglę­du na to okre­śla­ne są nie­kie­dy rów­nież mia­nem blizn bia­łych.

Bli­zny od­bar­wio­ne – po­wsta­wa­nie

Bli­zny od­bar­wio­ne po­wsta­ją w kon­se­kwen­cji wpły­wu dwóch aspek­tów, a mia­no­wi­cie zbyt dużej ilo­ści tkan­ki łącz­nej włók­ni­stej (nad­pro­duk­cja ko­la­ge­nu i ela­sty­ny) oraz nie­do­bo­ru me­la­ni­ny. Mogą sta­no­wić po­zo­sta­łość po cię­ciu chi­rur­gicz­nym, ska­le­cze­niu czy wy­pad­ku. W pro­ce­sie ich for­mo­wa­nia, który trwa nawet kilka lat od mo­men­tu uszko­dze­nia skóry, wy­twa­rza się bo­wiem nad­miar wspo­mnia­nej tkan­ki wła­ści­wej, co po­wa­dzi do znacz­ne­go uwy­pu­kle­nia skóry w miej­scu, w któ­rym jej cią­głość zo­sta­ła prze­rwa­na. W po­łą­cze­niu ze zbyt małą ilo­ścią me­la­ni­ny w kon­se­kwen­cji po­wsta­je twar­da bli­zna o nie­rów­nej, wy­pu­kłej struk­tu­rze, a także znacz­nie ja­śniej­szym niż ota­cza­ją­ca ją zdro­wa skóra ko­lo­rze. Ich obec­no­ści, nie­za­leż­nie od par­tii ciała, w któ­rej są zlo­ka­li­zo­wa­ne, może to­wa­rzy­szyć swę­dze­nie, pie­cze­nie, uczu­cie cią­gnię­cia, a nie­kie­dy nawet ból.

Bli­zny od­bar­wio­ne – le­cze­nie

Bli­zny od­bar­wio­ne, ze wzglę­du na nie­ty­po­wy od­cień oraz spe­cy­ficz­ną struk­tu­rę, uwa­ża­ne są za naj­trud­niej­sze do usu­nię­cia. Za­zwy­czaj w celu po­zby­cia się ich, spe­cja­li­ści me­dy­cy­ny es­te­tycz­nej w spo­sób in­dy­wi­du­al­ny dla każ­de­go Pa­cjen­ta do­bie­ra­ją te­ra­pię skła­da­ją­cą się z serii za­bie­gów la­se­ro­wych. Aby uzy­skać ocze­ki­wa­ne re­zul­ta­ty, te­ra­pia świa­tłem la­se­ra może zo­stać roz­sze­rzo­na o do­dat­ko­we za­bie­gi takie jak pe­elin­gi che­micz­ne czy me­zo­te­ra­pia igło­wa. Kon­kret­ne pro­ce­du­ry mają na celu za­ini­cjo­wa­nie na­tu­ral­nych pro­ce­sów re­ge­ne­ra­cyj­nych, zwłasz­cza pro­duk­cji no­wych włó­kien ko­la­ge­no­wych i ela­sty­ny.

To, czy uzy­ska­ne re­zul­ta­ty będą zgod­ne z ocze­ki­wa­ny­mi, jest w dużej mie­rze za­leż­ne od in­dy­wi­du­al­nych pre­dys­po­zy­cji Pa­cjen­ta do za­bu­rzo­ne­go pro­ce­su go­je­nia się skóry i for­mo­wa­nia blizn, ogól­nej kon­dy­cji skóry w mo­men­cie le­cze­nia bli­zny od­bar­wio­nej, a także ade­kwat­nie do­bra­nej te­ra­pii łą­czo­nej. Warto skon­sul­to­wać temat z der­ma­to­lo­giem w In­sty­tu­cie Aspa­zja.