Bliznowce

Bli­znow­ce, zwane także ke­lo­ida­mi, to cha­rak­te­ry­stycz­ne na­ro­śla, po­ja­wia­ją­ce się nie­kie­dy w miej­scu prze­rwa­nia cią­gło­ści skóry. Do ich wy­stą­pie­nia do­cho­dzi, gdy fi­bro­bla­sty – ko­mór­ki od­po­wie­dzial­ne za pro­duk­cję ko­la­ge­nu, a tym samym two­rzą­ce bli­znę na­mna­ża­ją się na­zbyt in­ten­syw­nie. Z tego wzglę­du ry­zy­ko wy­stą­pie­nia ke­lo­idu jest znacz­nie więk­sze u osób przed 30. ro­kiem życia, bo­wiem w ich or­ga­ni­zmie naj­in­ten­syw­niej wy­twa­rza­ny jest ko­la­gen, wa­run­ku­ją­cy silne na­pię­cie skóry.

Bli­znow­ce – przy­czy­ny po­wsta­wa­nia

Mogą być na­stęp­stwem róż­ne­go ro­dza­ju uszko­dzeń, w tym cię­cia ope­ra­cyj­ne­go, sil­nych zmian trą­dzi­ko­wych, ska­le­czeń, pier­cin­gu, usu­nię­cia pie­przy­ka czy opa­rzeń. Rza­dziej wy­stę­pu­ją po za­dra­pa­niu, uką­sze­niu owada czy za­strzy­ku, a nawet w wy­ni­ku nie­wi­docz­nych gołym okiem mi­kro­ura­zów. Ich po­wsta­wa­nie to kon­se­kwen­cja nie­pra­wi­dło­we­go pro­ce­su go­je­nia się skóry, bę­dą­ce­go skła­do­wą in­dy­wi­du­al­nych pre­dys­po­zy­cji oraz czyn­ni­ków ze­wnętrz­nych, np. nie­wła­ści­wej pie­lę­gna­cji rany. Zde­cy­do­wa­nie więk­szy wpływ na fakt po­ja­wie­nia się bli­znow­ca mają in­dy­wi­du­al­ne uwa­run­ko­wa­nia, bo­wiem jest efek­tem nad­pro­duk­cji ko­la­ge­nu w pro­ce­sie go­je­nia.

Bli­znow­ce – ob­ja­wy

O po­wsta­niu bli­znow­ca świad­czy ciem­no­ró­żo­wa, gład­ka oraz dość twar­da na­rośl w miej­scu, w któ­rym na około kilka mie­się­cy przed jej po­wsta­niem do­szło do prze­rwa­nia cią­gło­ści skóry. Bli­znow­ce są łatwo do­strze­gal­ne i wy­czu­wal­ne, bo­wiem na­ra­sta­ją na po­wierzch­ni skóry w miej­scu uszko­dze­nia. Bli­znow­ce dość czę­sto po­wo­du­ją swę­dze­nie, rza­dziej ból lub pie­cze­nie. Par­tie skóry, w któ­rych ob­rę­bie zlo­ka­li­zo­wa­ne są bli­znow­ce, mogą być nieco bar­dziej wraż­li­we na dotyk.

Bli­zno­wiec – le­cze­nie

Sta­ra­nia, ma­ją­ce na celu ogra­ni­cze­nie roz­ra­sta­nia się bli­znow­ca, można i warto pod­jąć już na eta­pie jego po­wsta­wa­nia. Od­po­wied­nią me­to­dę każ­do­ra­zo­wo do­bie­ra spe­cja­li­sta. Pro­ces go­je­nia się rany po­ope­ra­cyj­nej to mo­ment, w któ­rym ry­zy­ko wy­stą­pie­nia ke­lo­idu jest naj­więk­sze. Z tego wzglę­du le­ka­rze za­zwy­czaj za­le­ca­ją Pa­cjen­tom sto­so­wa­nie maści lub kre­mów prze­zna­czo­nych do pie­lę­gna­cji blizn. W przy­pad­ku wcze­snych bli­znow­ców czę­sto po­dej­mo­wa­na jest te­ra­pia ste­ro­ida­mi, która może po­le­gać na ostrzy­ki­wa­niu lub dzia­ła­niu opa­trun­ków. Sto­su­je się ją w celu ogra­ni­cze­nia na­mna­ża­nia się fi­bro­bla­stów, a w efek­cie – znisz­cze­nia włó­kien ko­la­ge­no­wych, któ­rych nad­miar po­wo­du­je tego typu zgru­bie­nia skór­ne. Po­dob­ne za­sto­so­wa­nie znaj­du­ją opa­trun­ki kom­pre­syj­ne, wiążą się jed­nak z nieco więk­szym dys­kom­for­tem Pa­cjen­ta.

Bli­znow­ce – usu­wa­nie

Ope­ra­cyj­ne usu­wa­nie bli­znow­ców trak­to­wa­ne jest jako osta­tecz­ność w przy­pad­ku, gdy na­stę­pu­je ich szyb­ki i znacz­ny roz­rost, bo­wiem ry­zy­ko po­now­ne­go, a po­nad­to na­si­lo­ne­go od­ra­sta­nia jest duże. Wielu Pa­cjen­tów ceni sobie no­wo­cze­sne roz­wią­za­nia me­dy­cy­ny es­te­tycz­nej, któ­rych celem jest zmniej­sze­nie wi­docz­no­ści i wy­pu­kło­ści ko­lo­idu, a więc moż­li­wie naj­więk­sze upodob­nie­nie na­ro­śli do struk­tu­ry i ko­lo­ry­tu ota­cza­ją­cej ją skóry. W tym celu sto­su­je się za­zwy­czaj krio­te­ra­pię, któ­rej celem jest znisz­cze­nie nie­po­żą­da­nej tkan­ki po­przez kon­tro­lo­wa­ne dzia­ła­nie bar­dzo ni­skiej tem­pe­ra­tu­ry. Al­ter­na­ty­wę sta­no­wią la­se­ro­we pro­ce­du­ry za­bie­go­we, stwa­rza­ją­ce moż­li­wość spły­ce­nia oraz roz­ja­śnie­nia bli­znow­ca.