Bielactwo

Jed­nym z wielu pro­ble­mów skór­nych, do­ty­ka­ją­cych pe­wien od­se­tek spo­łe­czeń­stwa, jest bie­lac­two. Może mieć ono za­rów­no cha­rak­ter przy­pa­dło­ści wro­dzo­nej (al­bi­nizm), jak i na­by­tej i obej­mo­wać po­wierzch­nię ca­łe­go ciała (po­stać uogól­nio­na) lub kon­kret­nych jego par­tii (po­stać czę­ścio­wa).

Wro­dzo­ne bie­lac­two – ob­ja­wy

Ob­ja­wem bie­lac­twa wro­dzo­ne­go jest przede wszyst­kim bar­dzo jasny, nie­mal biały, kolor skóry, wło­sów i pa­znok­ci. Osoby do­tknię­te tą przy­pa­dło­ścią zma­ga­ją się jed­nak nie tylko z odej­ściem od pra­wi­dło­wo­ści pig­men­ta­cji skóry. Pa­cjen­ci bo­ry­ka­ją się czę­sto z po­waż­ny­mi wa­da­mi wzro­ku i słu­chu czy nad­mier­nym ro­go­wa­ce­niem skóry. Do uciąż­li­wo­ści zwią­za­nych z wro­dzo­nym bie­lac­twem za­li­czyć można rów­nież nad­wraż­li­wość skóry na dzia­ła­nie słoń­ca. Po­wierzch­nia ich skóry nie two­rzy na­tu­ral­nej ba­rie­ry ochron­nej przed szko­dli­wy­mi pro­mie­nia­mi UV, bo­wiem nie za­wie­ra me­la­ni­ny (barw­ni­ka od­po­wie­dzial­ne­go za ciem­nie­nie skóry pod­czas opa­la­nia). Z tego wzglę­du al­bi­no­si muszą wy­strze­gać się eks­po­zy­cji sło­necz­nej oraz uży­wać ko­sme­ty­ków z wy­so­kim fil­trem SPF.

Na­by­te bie­lac­two – ob­ja­wy

Bie­lac­two na­by­te za­zwy­czaj ujaw­nia się przed osią­gnię­ciem do­ro­sło­ści i ob­ja­wia się cha­rak­te­ry­stycz­ny­mi prze­bar­wie­nia­mi – bar­dzo ja­sny­mi pla­ma­mi na ciele, zwłasz­cza na twa­rzy, szyi, dło­niach i sto­pach. Po­dob­nie, jak w przy­pad­ku wro­dzo­ne­go bie­lac­twa, ob­ja­wy nie ogra­ni­cza­ją się wy­łącz­nie do ko­lo­ru skóry, ale to­wa­rzy­szą im inne uciąż­li­wo­ści w po­sta­ci ły­sie­nia i si­wie­nia, cho­ro­by au­to­im­mu­no­lo­gicz­ne czy nie­do­czyn­ność tar­czy­cy.

Bie­lac­two – przy­czy­ny

Głów­nym czyn­ni­kiem, od­po­wie­dzial­nym za bie­lac­two, są nie­pra­wi­dło­wo­ści w pro­ce­sie pro­duk­cji oraz rów­no­mier­ne­go roz­kła­da­nia się barw­ni­ka w skó­rze. Pod­ło­ża bie­lac­twa wro­dzo­ne­go do­pa­tru­je się w uwa­run­ko­wa­nia ge­ne­tycz­nych, zaś przy­czy­ną po­wsta­wa­nia od­bar­wień lub prze­bar­wień na skó­rze w trak­cie życia jest praw­do­po­dob­nie skła­do­wa pre­dys­po­zy­cji ge­ne­tycz­nych, za­bu­rzeń im­mu­no­lo­gicz­nych oraz nie­pra­wi­dło­wo­ści w uner­wie­niu.

Bie­lac­two – le­cze­nie

Nie ist­nie­je sku­tecz­ny lek, któ­re­go dzia­ła­nie by­ło­by w sta­nie przy­wró­cić skó­rze osoby do­tknię­tej bie­lac­twem wła­ści­wej pig­men­ta­cji. W takim przy­pad­ku moż­li­we jest je­dy­nie ła­go­dze­nie po­wo­du­ją­cych fi­zycz­ny i psy­chicz­ny dys­kom­fort oraz po­gar­sza­ją­cych co­dzien­ne funk­cjo­no­wa­nie ob­ja­wów. Sto­so­wa­nie pre­pa­ra­tów pie­lę­gna­cyj­nych i za­pew­nia­ją­cych sku­tecz­ną ochro­nę przed słoń­cem może uchro­nić skórę Pa­cjen­tów do­tknię­tych wro­dzo­nym bie­lac­twem uogól­nio­nym przed ne­ga­tyw­ny­mi skut­ka­mi dzia­ła­nia pro­mie­ni UV. Le­cze­nie za­zwy­czaj obej­mu­je także po­zo­sta­łe to­wa­rzy­szą­ce bie­lac­twu scho­rze­nia i po­le­ga na ich te­ra­pii usta­la­nej przez spe­cja­li­stów. Ob­ja­wy bie­lac­twa na­by­te­go rów­nież ce­chu­je trwa­łość – prze­bar­wie­nia są opor­ne na dzia­ła­nie wszel­kich form te­ra­pii i za­zwy­czaj po­wra­ca­ją po za­prze­sta­niu pod­da­wa­nia Pa­cjen­ta pro­ce­du­rom za­bie­go­wym z wy­ko­rzy­sta­niem fo­to­te­ra­pii i pre­pa­ra­tów im­mu­no­su­pre­syj­nych. W przy­pad­ku ni­niej­szej przy­pa­dło­ści szcze­gól­nie ważne jest za­pew­nie­nie cho­re­mu wła­ści­we­go wspar­cia psy­cho­lo­gicz­ne­go i naj­bliż­sze­go oto­cze­nia, dzię­ki któ­re­mu bę­dzie mógł funk­cjo­no­wać w do­bro­sta­nie psy­chicz­nym.