Bielactwo

Jednym z wielu problemów skórnych, dotykających pewien odsetek społeczeństwa, jest bielactwo. Może mieć ono zarówno charakter przypadłości wrodzonej (albinizm), jak i nabytej i obejmować powierzchnię całego ciała (postać uogólniona) lub konkretnych jego partii (postać częściowa).

Wrodzone bielactwo – objawy

Objawem bielactwa wrodzonego jest przede wszystkim bardzo jasny, niemal biały, kolor skóry, włosów i paznokci. Osoby dotknięte tą przypadłością zmagają się jednak nie tylko z odejściem od prawidłowości pigmentacji skóry. Pacjenci borykają się często z poważnymi wadami wzroku i słuchu czy nadmiernym rogowaceniem skóry. Do uciążliwości związanych z wrodzonym bielactwem zaliczyć można również nadwrażliwość skóry na działanie słońca. Powierzchnia ich skóry nie tworzy naturalnej bariery ochronnej przed szkodliwymi promieniami UV, bowiem nie zawiera melaniny (barwnika odpowiedzialnego za ciemnienie skóry podczas opalania). Z tego względu albinosi muszą wystrzegać się ekspozycji słonecznej oraz używać kosmetyków z wysokim filtrem SPF.

Nabyte bielactwo – objawy

Bielactwo nabyte zazwyczaj ujawnia się przed osiągnięciem dorosłości i objawia się charakterystycznymi przebarwieniami – bardzo jasnymi plamami na ciele, zwłaszcza na twarzy, szyi, dłoniach i stopach. Podobnie, jak w przypadku wrodzonego bielactwa, objawy nie ograniczają się wyłącznie do koloru skóry, ale towarzyszą im inne uciążliwości w postaci łysienia i siwienia, choroby autoimmunologiczne czy niedoczynność tarczycy.

Bielactwo – przyczyny

Głównym czynnikiem, odpowiedzialnym za bielactwo, są nieprawidłowości w procesie produkcji oraz równomiernego rozkładania się barwnika w skórze. Podłoża bielactwa wrodzonego dopatruje się w uwarunkowania genetycznych, zaś przyczyną powstawania odbarwień lub przebarwień na skórze w trakcie życia jest prawdopodobnie składowa predyspozycji genetycznych, zaburzeń immunologicznych oraz nieprawidłowości w unerwieniu.

Bielactwo – leczenie

Nie istnieje skuteczny lek, którego działanie byłoby w stanie przywrócić skórze osoby dotkniętej bielactwem właściwej pigmentacji. W takim przypadku możliwe jest jedynie łagodzenie powodujących fizyczny i psychiczny dyskomfort oraz pogarszających codzienne funkcjonowanie objawów. Stosowanie preparatów pielęgnacyjnych i zapewniających skuteczną ochronę przed słońcem może uchronić skórę Pacjentów dotkniętych wrodzonym bielactwem uogólnionym przed negatywnymi skutkami działania promieni UV. Leczenie zazwyczaj obejmuje także pozostałe towarzyszące bielactwu schorzenia i polega na ich terapii ustalanej przez specjalistów. Objawy bielactwa nabytego również cechuje trwałość – przebarwienia są oporne na działanie wszelkich form terapii i zazwyczaj powracają po zaprzestaniu poddawania Pacjenta procedurom zabiegowym z wykorzystaniem fototerapii i preparatów immunosupresyjnych. W przypadku niniejszej przypadłości szczególnie ważne jest zapewnienie choremu właściwego wsparcia psychologicznego i najbliższego otoczenia, dzięki któremu będzie mógł funkcjonować w dobrostanie psychicznym.