Anagen

Ana­gen to jedna z trzech – obok ka­ta­ge­nu i te­lo­ge­nu – faz wzro­stu włosa. Sta­no­wi pierw­szy, a za­ra­zem naj­in­ten­syw­niej­szy etap wzro­stu włosa, stąd czę­sto na­zy­wa­na jest rów­nież fazą ak­tyw­ną.

Ana­gen – spe­cy­fi­ka fazy

W tej fazie wzro­stu włosa za­cho­dzą in­ten­syw­ne po­dzia­ły ko­mór­ko­we w miesz­ku wło­so­wym, które wa­run­ku­ją wzrost włosa. Czyn­ni­ki in­dy­wi­du­al­ne, stan zdro­wia, umiej­sco­wie­nie wło­sów – to za­le­d­wie kilka spo­śród wielu aspek­tów, ma­ją­cych bez­po­śred­nie prze­ło­że­nie na czas trwa­nia ana­ge­nu. W cyklu wzro­stu włosa ni­niej­sza faza trwa naj­dłu­żej w przy­pad­ku wło­sów na gło­wie, bo­wiem kilka lat, na­to­miast na po­zo­sta­łych par­tiach ciała od kilku do kil­ku­na­stu ty­go­dni.

Po upły­wie czasu, przy­pa­da­ją­ce­go na ana­gen, a więc wzro­stu, włos prze­cho­dzi w fazę ka­ta­ge­nu – zwaną przej­ścio­wą, która po­le­ga na po­wol­nym wy­py­cha­niu go z miesz­ka w kie­run­ku skóry. Dzie­je się tak ze wzglę­du na fakt, że pro­ce­sy po­dzia­łu ko­mór­ko­we­go włosa (a wła­ści­wie miesz­ka wło­so­we­go) się za­trzy­ma­ły, a ma­cierz za­ni­kła. Ostat­ni etap, te­lo­gen, to tak zwany mo­ment spo­czyn­ku, w któ­rym w struk­tu­rze włosa nie za­cho­dzą już pro­ce­sy prze­mia­ny ma­te­rii, a ce­bul­ka opusz­cza mie­szek wło­so­wy – sa­mo­ist­nie, po­zo­sta­wia­jąc pusty mie­szek w fazie eg­zo­ge­nu lub za spra­wą wy­pchnię­cia przez inny włos w fazie ana­ge­nu.

Ły­sie­nie ana­ge­no­we – znaki spe­cjal­ne

Nie­mal 90% wło­sów znaj­du­je się w fazie ana­ge­nu, zatem wy­pa­da­nie wło­sów znaj­du­ją­cych się w tej fazie uzna­wa­ne jest za nie­nor­ma­tyw­ne. Ina­czej mó­wiąc, ły­sie­nie ana­ge­no­we, to wy­pa­da­nie wło­sów znaj­du­ją­cych się w fazie ana­ge­nu, a więc stan cho­ro­bo­wy skóry, wy­wo­ła­ny kon­kret­ny­mi czyn­ni­ka­mi. Na­le­żą do nich naj­czę­ściej:

• che­mio­te­ra­pia,
• pro­mie­nio­wa­nie jo­ni­zu­ją­ce,
• za­tru­cie me­ta­la­mi cięż­ki­mi,
• cho­ro­by ukła­du do­krew­ne­go,
• cho­ro­by au­to­im­mu­no­lo­gicz­ne (np. ły­sie­nie plac­ko­wa­te).

Ły­sie­nie w fazie ana­ge­nu – le­cze­nie

Jako że przy­czyn ły­sie­nia ana­ge­no­we­go nie upa­tru­je się w uwa­run­ko­wa­niach ge­ne­tycz­nych czy pre­dys­po­zy­cjach in­dy­wi­du­al­nych, bo­wiem wy­pa­da­nie wło­sów w tej fazie ma cha­rak­ter wtór­ny wzglę­dem kon­kret­ne­go od­dzia­ły­wa­nia, zwłasz­cza me­dycz­ne­go, za­zwy­czaj ustę­pu­je ono po wy­eli­mi­no­wa­niu czyn­ni­ka po­wo­du­ją­ce­go prze­rze­dza­nie wło­sów. Ina­czej jest je­dy­nie w przy­pad­ku cho­rób ukła­du au­to­im­mu­no­lo­gicz­ne­go czy do­krew­ne­go, kiedy czyn­ni­kiem po­wo­du­ją­cym ły­sie­nie jest sama cho­ro­ba, a nie fakt jej le­cze­nia. Ze­spół ły­sie­nia ana­ge­no­we­go, trwa­ła przy­pa­dłość spo­wo­do­wa­na sła­bym osa­dze­niem włosa w miesz­ku, za­zwy­czaj ła­go­dzo­na jest na­to­miast do­raź­ny­mi za­bie­ga­mi wzmac­nia­ją­cy­mi, jak np. me­zo­te­ra­pia skóry głowy, kar­bok­sy­te­ra­pia, oso­cze bo­ga­to­płyt­ko­we i/lub prze­szczep wło­sów.