Świadome oddychanie

Ro­dzi­my się z pierw­szym tchnie­niem i umie­ra­my z ostat­nim. W ciągu jed­ne­go dnia wykonu-​jemy od 11000 do 22000 od­de­chów. Spo­sób w jaki od­dy­cha­my de­cy­du­je o tym, ile mamy ży­cio­wej ener­gii, wpły­wa na naszą wi­tal­ność. Ilość do­star­cza­ne­go do or­ga­ni­zmu tlenu ma na to bez­po­śred­ni i pod­sta­wo­wy wpływ.

Róż­no­rod­ne funk­cje ciała mają bez­po­śred­ni zwią­zek z ja­ko­ścią od­dy­cha­nia: bicie serca, wszel­kie pro­ce­sy na­praw­cze, wy­mia­na ko­mó­rek i ich wzrost. Gdy cho­ru­je­my można uży­wać od­de­chu do sty­mu­lo­wa­nia me­cha­ni­zmów sa­mo­re­gu­lu­ją­cych i sa­mo­na­praw­czych. W mo­men­cie, gdy bie­rze­my od­po­wie­dzial­ność za nasze zdro­wie i za­czy­na­my się bar­dziej świa­do­mie nim opie­ko­wać, zwra­ca­my uwagę na od­ży­wia­nie, sto­su­je­my su­ple­men­ty diety, wpro­wa­dza­my ak­tyw­ność fi­zycz­ną i przy­kła­da­my więk­szą uwagę do od­po­czyn­ku. Czę­sto za­po­mi­na­my jed­nak, jak ważną funk­cję pełni od­dech. Mało osób ma głęb­szą wie­dzę, jak od­dy­chać w świa­do­my spo­sób, by do­tle­nić wszyst­kie ko­mór­ki w swoim ciele. Dzię­ki czemu wszel­kie funk­cje me­ta­bo­licz­ne na po­zio­mie ko­mór­ko­wym od­by­wa­ją się pra­wi­dło­wo, a w związ­ku z tym także funk­cje fi­zjo­lo­gicz­ne od­by­wa­ją się pra­wi­dło­wo: praca serca, jelit, mózgu.

Od­dech wy­ko­nu­je 70% pracy oczysz­cza­nia krwi, 20% tok­syn wy­da­la­nych jest przez skórę, 7% z mo­czem, 3% z kałem. Tak być po­win­no, ale kiedy nasz od­dech nie jest efek­tyw­ny, część jego pracy przej­mu­ją nerki, wą­tro­ba, skóra, je­li­to grube. Z kolei, gdy te na­rzą­dy są prze­cią­żo­ne, do­cho­dzi do tzw. cho­rób cy­wi­li­za­cyj­nych. Od­dech ma bar­dzo silny zwią­zek z na­szy­mi emo­cja­mi. Gdy je­ste­śmy zde­ner­wo­wa­ni od­dech jest płyt­ki, kiedy zro­bi­my kilka świa­do­mych wde­chów i wy­de­chów emo­cje się uspo­ka­ja­ją. Od­dech jest naj­prost­szą formą za­pa­no­wa­nia nad na­szy­mi emo­cja­mi. Na żaden inny układ emo­cje nie wpły­wa­ją w tak dużym stop­niu, jak na od­dech. Mo­że­my go przy­spie­szyć, zwol­nić a nawet za­trzy­mać. Wdech to czyn­ność ak­tyw­na. Wy­ma­ga pracy mię­śni wła­ści­wych, czyli mię­śni mię­dzy­że­bro­wych i prze­po­ny, która ob­ni­ża i po­sze­rza się, kiedy na­bie­ra­my po­wie­trze. Roz­miar i kształt prze­po­ny są zmien­ne w trak­cie od­de­chu. Prze­po­na wy­ko­nu­je 4/5 pracy od­de­cho­wej, jeśli pra­cu­je pra­wi­dło­wo. W ryt­mie od­de­cho­wym razem z prze­po­ną współ­pra­cu­je dno mied­ni­cy, które po­ru­sza się syn­chro­nicz­nie, czyli z wde­chem po­win­no się lekko roz­luź­nić (jed­nak nie być wy­pchnię­te przez ci­śnie­nie), a z wy­de­chem unieść. Głę­bo­kim i świa­do­mym od­de­chem mo­że­my wspo­móc pracę mię­śni dna mied­ni­cy. Praca prze­po­ny po­pra­wia rów­nież dre­naż lim­fa­tycz­ny, po­nie­waż w jej ob­sza­rze znaj­du­je się ponad po­ło­wa wę­złów chłon­nych. Z prze­po­ną po­łą­czo­ny jest wię­za­dła­mi lub po­wię­zią każdy na­rząd w jej są­siedz­twie. Od­dech po­wo­du­je prze­cho­dze­nie de­li­kat­nej fali na­pięć i roz­luź­nień w ob­rę­bie każ­de­go or­ga­nu.

Pra­na­ja­my to ćwi­cze­nia od­de­cho­we jogi, po­le­ga­ją­ce na świa­do­mej kon­tro­li od­dy­cha­nia. Pra­na­ja­ma różni się od zwy­kłe­go od­dy­cha­nia tym, że ma znacz­nie więk­szy wpływ na układ ner­wo­wy, niż na sam układ od­de­cho­wy. Re­gu­lar­na prak­ty­ka pra­na­ja­my zmniej­sza zmę­cze­nie umy­sło­we i mię­śnio­we, ba­lan­su­je au­to­no­micz­ny układ ner­wo­wy (część współ­czul­na), re­lak­su­je i prze­ciw­dzia­ła sta­nom lę­ko­wym, uspraw­nia pracę wą­tro­by, jelit i śle­dzio­ny, re­gu­lu­je funk­cje hor­mo­nal­ne, wspo­ma­ga pa­mięć oraz kon­cen­tra­cję. Świa­do­my od­dech uczy od­dy­cha­nia całą po­wierzch­nią płuc, dzię­ki czemu: zmniej­sza ci­śnie­nie krwi, ob­ni­ża tętno, zwięk­sza wy­dol­ność or­ga­ni­zmu. Uczy od­dy­chać ryt­micz­nie, co po­wo­du­je: ła­twiej­szą kon­cen­tra­cję, zmniej­sze­nie po­zio­mu stre­su i uspo­ko­je­nie. Od­dy­cha­nie nie­świa­do­me po­wo­du­je, że przez płyt­ki od­dech spada wy­dol­ność or­ga­ni­zmu, co skut­ku­je szyb­szym zmę­cze­niem w ciągu dnia. Efek­tem cią­głe­go od­dy­cha­nia nie­wiel­ką po­wierzch­nią płuc jest zmniej­sza­nie się ob­ję­to­ści płuc wraz z wie­kiem. Nie­rów­no­mier­ne od­dy­cha­nie po­wo­du­je roz­draż­nie­nie. Płyt­ki od­dech ob­cią­ża układ tra­wien­ny, a serce musi wy­ko­nać więk­szą pracę, aby do­star­czyć od­po­wied­nią ilość tlenu do ko­mó­rek.

Na po­czą­tek pro­po­nu­ję pro­ste ćwi­cze­nia. Sia­da­my wy­god­nie bie­rze­my wdech i wy­dech przez lewą dziur­kę, prawą „za­my­ka­my kciu­kiem”, na­stęp­nie bie­rze­my wdech wy­dech przez prawą dziur­kę, lewą „za­my­ka­my” kciu­kiem i na­prze­mien­nie, koń­czy­my wdech wy­dech przez lewą dziur­kę. Gdy po­trze­bu­je­my uspo­ko­je­nia, bie­rze­my wdech przez tylko lewą dziur­kę, prawą de­li­kat­nie „za­my­ka­my" kciu­kiem. Gdy po­trze­bu­je­my po­bu­dze­nia za­czy­na­my raz wdech wy­dech lewa dziur­ka, na­stęp­nie od­dy­cha­my przez prawą, koń­czy­my wdech wy­dech lewą. Wy­ko­nu­je­my 5 cykli. Wdech wy­dech to jeden cykl.

Miej od­po­wie­dzial­ność za swoje zdro­wie w swo­ich rę­kach.

TEKST AR­CHI­WAL­NY - opu­bli­ko­wa­ny przed wpro­wa­dze­niem usta­wy o wy­ro­bach me­dycz­nych.